بتن خودتراز یک ملات اصلاح شده با پلیمر و افزودنی های خاص می باشد که دارای ویژگی های روانی بخصوصی است که برای کفسازی های صاف و صیقلی مورد استفاده قرار می گیرد. بتن خودتراز دارای خواص بهبود یافته در تراز شدن می باشد، این ویژگی در مواردی که لازم است سطح کار صاف و صیقلی با حداقل تلورانس ( مانند کفپوش های اپوکسی، پلی یورتان و کاشی و سرامیک) باشد اهمیت و اولویت خود را نشان می دهد و می توان بر روی بستر هایی مانند بتن قدیمی، چوب، آجر و غیره با اجرای پرایمر مناسب، اجرا نمود. همچنین از آن می توان به عنوان بستر سازی مناسب به صورت لایه نهایی و لایه زیرین مورد استفاده قرار گیرد.
بتن از مخلوط شدن سنگدانههای ریز و درشت یا همان شن و ماسه با یک خمیر سیمانی به دست میآید. این ماده بهعنوان یکی از اصلیترین مواد ساختمانی در دنیای امروز شناخته میشود که انواع مختلفی دارد. به عبارت بهتر افزودن مواد مختلف به این ترکیب باعث ایجاد نوع جدیدی از بتن خواهد شد. فرایند شیمیایی که بین سیمان و آب اتفاق میافتد، به آن فرمی سخت و سنگی میبخشد و در صنایع عمرانی نیز به عنوان یک سنگ مصنوعی مورداستفاده قرار میگیرد. شاتکریت نیز یکی دیگر از مصالح پرکاربرد ساختمانی است که در ترکیب با بتن میتواند ویژگیهای جالبتوجهی را به وجود آورد.
حال که متوجه شدیم بتن چیست و چه انواعی دارد، باید به بررسی اجزای سازنده آن بپردازیم. ماده اصلی در ساخت بتن، مخلوط آب و سیمان است که بهعنوان یک ماده چسبنده برای چسباندن سنگدانهها مورداستفاده قرار میگیرد. سنگدانههایی که در ساخت بتن استفاده میشوند، شامل شن، ماسه و انواع سنگدانههای خردشده هستند که اندازه آنها بسته به اینکه اندازه دانهبندی مدنظر چقدر باشد متفاوت خواهد بود. معمولا سنگدانهها حدود سهچهارم از وزن بتن را تشکیل میدهند و اغلب برای تغییر خواص بتن به آن افزودنیهایی را بهصورت مایع یا پودر اضافه میکنند.